May 22, 2011

നിലവിളി

                   നിലവിളി


നിലവിളികളോട് മുഖം തിരിക്കട്ടെ ഞാൻ
ഇവകളെല്ലാംമെന്നെ പിൻതുടരും വരെ.

ചുടലയിൽനിന്നുയിർകൊണ്ട ജീവന്റെ സ്പന്ദനം തലമുറകളെ തലോടി മറയുന്ന നിലവിളി, കൂടെയുയരുന്ന പുകയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി സ്വത്തുവീതിക്കാൻ കലമ്പുന്നൊരു സ്വരം.

വഴിയിൽ പഴന്തുണി ചാക്കിനരുകിലായി മൂക്കളകൂട്ടിക്കുഴച്ച് , കുഞ്ഞിന്റെ രോദനം.

നടവരവുകൂടി , കണ്ണിലശ്രുക്കളാൽ  “ഭഗവാനെയെന്നു..” നീട്ടി വിളിക്കുന്നു നാവുകൾ.

കൂട്ടിയിടിച്ചുതകരുന്ന വാഹനം ബാക്കിവക്കും കുറെ ഉടലുകളുടെ നിലവിളി.

ജയിലഴികളിൽ  മുഖം പൂഴ്ത്തി കരയുന്നു ജനസേവകൻ , കണ്ണുള്ളവർ കാണട്ടെ കണ്ടുമിണ്ടാതിരിക്കട്ടെ!.

ജീവിതം കൊത്തിയരിഞ്ഞിട്ട് ഗുണ്ടകൾ , ഞാനല്ലയെന്നെ കരുവാക്കിയതെന്നും നിലവിളി.

അതിരാത്രം കഴിഞ്ഞ് കണക്കുപറയുന്നു , ചെലവുകൾ ഞങ്ങളെ ഞെരുക്കികളയുന്നു.

എനിക്ക് ഭയമാണ് നിലവിളികളോട് ,
മുഖം തിരിക്കട്ടെ  ,
മുഖം പൂഴ്ത്തി നടന്നുമറയട്ടെ ഞാൻ .


4 comments:

  1. നിലവിളികൾ എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു.അതിനല്പം ആശ്വാസം കിട്ടി ഇവയെക്കില്ലും കുറിചപ്പോൾ.

    ReplyDelete
  2. നിലവിളികളോട് മുഖം തിരിക്കുമ്പോഴും കവിക്ക്‌ സാമൂഹിക ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറാന്‍ ആകുന്നില്ല എന്നു ഈ കവിത പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു.

    ReplyDelete
  3. ഭാനു എന്റെ മനസ്സില്‍ വളരെക്കാലം ഭയപ്പെടുത്തിയ ഒന്നാണീ നിലവിളികള്‍..

    ReplyDelete
  4. പിറന്നു വീഴുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചില്‍ ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷങ്ങളിലൊന്നാണ്..
    നിലവിളിയെ ഭയക്കുന്നത് ഒളിച്ചോട്ടമല്ലേ..?
    കേള്‍ക്കുന്ന ഓരോ നിലവിളിയും ഇനിയുമൊരു നിലവിളിയെ തടയാനുള്ള ഉള്‍വിളിയാവട്ടെ..

    ReplyDelete

എന്തെങ്കില്ലും പറയൂ ,പ്ലീസ്